Sjávarútvegs - byggðamál

23.8.2009 | 17:47

Haförn rændi tveggja ára barni

Á Skarði á Skarðsströnd átti sér stað sumarið 1879 sá einstæði atburður að haförn rændi tveggja ára stúlkubarni og flaug með það í það minnsta þrjá kílómetra.

Frásögn Ragnheiðar Eyjólfsdóttur:

Móðir mín Matthildur Matthíasdóttir hafði farið niður að á til að þvo þvott. Var brekkuhall niður að ánni, þar sem þvottastaðurinn var. En skammt fyrir ofan var hvammur, og uxu blóm þar innan um hvannir. Þetta var í túninu á Skarði.

Móðir mín skildi mig eftir í hvannastóðinu, er hún fór að fást við þvottinn, taldi mig óhultari þar, fjarri vatninu. Allt í einu heyrði hún, að ég rek upp hræðsluóp, en örn er komin yfir mig, þar sem ég sat við að tína blóm.

Skipti það engum togum að, örninn hefur sig upp og flýgur með mig í klónum hátt í loft upp, en ekki heyrðist til mín nema rétt snöggvast. Hefur strax liðið yfir mig. Í fyrstu flaug örninn afar hátt þarna yfir. Er sem hann hafi viljað komast sem hæst strax, til þess hann kæmist á ákvörðunarstað, þó að honum dapraðist flugið, er frá liði. En vitanlega var ætlun hans að koma mér upp í arnarhreiður, sem var í fjallinu fyrir ofan Kross.

Nú víkur sögunni til fólksins á Skarðstúninu, er þar var við heyskap. þaut hver af stað sem betur gat, til þess að komast í færi við örninn. En sá leikur sýndist ójafn og útséð, hver endirinn yrði, enda sagði móðir mín, að þegar hún leit upp frá þvottinum við ána og horfði á eftir erninum með mig í klónum, gat hún ekki ímyndað sér, að hún sæi mig nokkurn tíma lifandi, og kanski ekki einu sinni liðna.

Brátt kom í ljós, að örninn hafði hér færzt of mikið í fang. Ég var stór eftir aldri og reyndist fuglinum svo þung, að áður en hann var kominn að fjallinu, dapraðist honum flugið, svo að hann flaug það lágt, að einn vinnumaðurinn á Skarði komst á reiðskjóta sínum svo nálægt okkur, að hann gat slengt langri stöng í væng arnarins, svo hann varð að setjast. Og þar slepti hann byrðinni. Var örninn kominn með mig yfir Krossá, svo vegalengdin sem hann flaug með mig, hefur eftir því verið um 3 kílómetrar.

Örninn hafði læst klónum gegnum föt mín á brjóstinu, og voru förin eftir klærnar í hörundinu, en sárin ekki djúp, því fuglinn hafði haft nægilegt hald í fötunum. Móðir mín sagði mér að ég hefði verið dauf og utan við mig í nokkra daga á eftir. En varanlegt mein fékk ég ekkert af þessari einkennilegu loftferð.