Hræðileg örlög skoskra hvalveiðimanna við Ísland 1884

Þessi hörmungarsaga hófst 26. maí 1884 þá hvalfangarinn Chieftain frá Dundee á Skotlandi var statt á hafinu norður af Íslandi og fjórir bátar með fimm mönnum hver lögðu frá skipinu í hvalaleit.  

Um miðjan dag sló yfir mikilli þoku og villtust bátarnir hver frá öðrum og tíndu skipinu. Hvorki matur né vatn var um borð í bátunum og þjáðust skipsverjar fljótt af hungri, vosbúð og kulda þar sem frost var nokkuð næstu dægur.  

Þorsta gátu þeir slökkt lítið eitt með klakastykkjum, sem mynduðust á bátunum, en engan vegin til hlítar.  Á fimmta degi, þá einn bátanna hafði flækst fram og aftur um hafflötinn, lést einn skipverji og var líki hans kastað fyrir borð.  

Skömmu síðar dó annar og voru þá þeir þrír sem eftir lifðu ornir svo trylltir og aðframkomnir af hungri að þeir lögðu sér lík mansins til munns.  Svo dó hinn þriðji og nokkru síðar hinn fjórði.

Lifði þá hinn fimmti í nokkra dag á líkum félaga sinna eða þar til hákarlaskipið Stormur frá Siglunesi fann manninn 11 júní 1884.   

Aðkoma skipverja á Stormi var skelfileg þar sem maðurinn lá meðvitundarlítill og ósjálfbjarga í kjalsogi bátsins innan um beinagrindur og leifar af óétnu mannaholdi.  

Maðurinn var færður um borð í Storm þar sem skipverjar hjúkruðu honum sem best þeir gátu og fluttu inn á Siglufjörð. Þaðan var maðurinn fluttur inn til Akureyrar þar sem læknar á herskipinu Díana tóku á móti honum.   

Að tveimur dögum liðnum var maðurinn aflimaður á báðum fótum ofan kálfa þar sem drep var komið í limina. Þorgrímur Þórðarson, nýútskrifaður læknaskólakandidat frá Reykjavík aðstoðaði herlæknana við aflimunina.

Maður sá er þessar þrautir þurfti að líða var 26 ára og hét James Mackintos. Hann vildi lítið ræða um þessa hrakningadaga og lá honum hver sem vill.  

Af hinum bátunum er það að frétta að einn náði móðurskipinu heill á húfi, annar náði landi á Raufarhöfn 2. júní með fjóra menn alla meira og minna kalda.

Sent var eftir lækni til Húsavíkur þar sem mennirnir voru komnir með skyrbjúg og jafnvel kolbrand. Þriðja bátinn bar að landi við Þistilfjörð.

Á honum voru allir fimm mennirnir lifandi og í þokkalegu ásigkomulagi. Þeir komust með norsku flutningaskipi til Seyðisfjarðar og þaðan til meginlandsins með „Thyra“ 12. júní.   

Af hákarlaskipinu Stormi er það aftur á móti að segja að hann var smíðaður upp og endurgerður af Bjarna Einarssyni, skipasmiði á Akureyri árið 1896.  

Haft var fyrir satt að skipið væri sem nýtt eftir þá endurgerð. Það dugði skammt því að skipið fórst í sinni fyrstu veiðiferð eftir endurgerðina, árið 1897, og með því ellefu manna áhöfn.

Heimild: Norðanfari 27. júní 1884.

Ný samtök um auðlindir í almannaþágu

Stofnuð hafa verið ný samtök til að berjast fyrir að þjóðaratkvæðagreiðsla fari fram um breytingar og afnám núverandi kvótakerfis í fiskveiðum.

Að berjast fyrir að eignarréttur íslensku þjóðarinnar á náttúruauðlindum verði með ótvíræðum hætti skráður í stjórnarskrá lýðveldisins.

Að berjast fyrir réttlátri og sanngjarnri nýtingu þjóðarauðlinda á grundvelli atvinnufrelsis, jafnréttis og mannréttinda.

Við skorum á alla Íslendinga hvar í flokki sem þeir standa að taka höndum saman með okkur í baráttu fyrir því að þjóðin öll njóti réttláts arðs af sameign sinni á Íslandsmiðum og hámarksarðsemi af fiskveiðum á Íslandsmiðum á grundvelli atvinnufrelsis, markaðslausna og jafnréttis.

Að grafa undan ímynd Íslands

Af gefnu tilefni vegna ófyrirleitins áróðurs Sverris Péturssonar í Morgunblaðinu í dag 4. mars 2010, og bb.is finnst vera merkileg og birtir úrtak úr greininni. HÉR

Smá rökstuðningur minn við grein Sverris Péturssonar til að hjálpa fólki við að skilja hvað hann er að tala um.

Ímynd Íslands sem ábyrgrar fiskveiðiþjóðar er því miður ekki til nema í hugum gráðugrar klíku LÍÚ sem hefur svo sannarlega steypt Íslandi á hausinn !

Engin þjóð í heiminum stundar eins óábyrgar og ruddafengnar fiskveiðar líkt og íslendingar gera.

Tökum nokkur dæmi:

1. Íslendngar kasta í sjóinn árlega 35-50 þúsund tonnum af fiski sem ekki er æskilegt að koma með að landi vegna tegundar sinnar eða stærðar.

2. Íslendingar leyfa frystitogurum sínum að sólunda 60% af öllum afurðum sínum í hafið þar sem það ekki hentar þeim að koma með þær að landi vegna ímyndaðs plássleysis um borð í skipunum (opinber skýring) en reyndin er sú að þetta er gert að stórum hluta til að falsa nýtingarstuðla (aukinn kvóti) líkleg fölsun færir þeim 35% betri nýtingu á aflaheimildum.

3. Íslendingar leyfa sérstökum (innvígðum Sjálfstæðis og Framsóknarfyrirtækjum) að stela að jafnaði 20-30% undan hafnarvog og falsa vigtanótur og afurðaskýrslur því samfara.

4. Íslendingar leyfa grútarprömmum að veiða 100 þúsund tonn af makrííl (jafnígildi 70 þúsund tonna í verðmætum þorsks) til bræðslu í skepnufóður.

5. Íslendingar leyfa veiðar með flottrolli langt upp á landgrunnið með skelfilegum afleiðingum fyrir marga fiskistofna.

Smug fiska í gegnum trollin drepur allt að 10 til 15 fallt það magn sem skipin koma með að landi.

Meðafli flottrollsskipa er gríðarlegur og fer hann allur til bræðslu. Fyrir þessum meðafla þurfa flottrollsskipin ekki að setja neinn kvóta í bolfiski.

Árlegur meðafli flottrollskipana lætur nærri að vera eins og allur bolfiskafli vestfiskra skipa á hverju ári.

Gríðarlegt magn af þorskseiðum, ufsaseiðum og ýsuseiðum auk skötusels og grásleppu er drepið með flottrollinu og brætt í mjöl og lýsi.

6. Íslendingar heimila þrælahald á sjómönnum kvótalausra skipa og neyða þá til að greiða 80-90 % af öllum sínum tekjum til þeirra útgerða sem fá kvótann gefiins frá ríkinu 1. september ár hvert.

Lokaorð.

Ég get haldið svona lengi áfram til viðbótar en nenni því ekki núna.

Hverjir hafa grafið undan ímynd Íslands aðrir en LÍÚ sem skóp þetta viðbjóðslegasta fiskveiðistjórnunarkerfi veraldar ?

Fiskistofa sendir LÍÚ tóninn

Fiskistofa mótmælir frétt á vef LÍÚ þess efnis að stjórnleysi hafi einkennt veiðar strandveiðibáta í fyrrasumar og að eftirlit með þeim hafi verið jafnmikið og eftirlit með öllum veiðum íslenska fiskiskipaflotans allan ársins hring.

Sjá yfirlýsingu Fiskistofu í heild: HÉR

Þetta ræddi Einar Oddur Kristjánsson síðast opinberlega 2007

Einar Oddur telur að menn verði að kanna ofan í kjölinn hvað hæft er í æ háværari orðrómi um að það sé stórkostlegur leki í þessu kerfi.

Orðrómi í þá veru að landað sé mun meiri afla en skráður er og orðrómi um mikið brottkast.

"Stjórnvöld verða að ganga úr skugga um sannleiksgildi þessara radda.

Það þýðir ekkert að vera með einhvern hundshaus yfir því.

Það verður að kanna þetta ofan í kjölinn.

Fyrsta skrefið er að horfa á þetta opnum augum og með opnum huga og láta af því fordómafulla viðhorfi að hér sé bara um lygar og óhróður að ræða, sem mér finnst oft verða viðbrögð forystu LÍÚ þegar minnst er á þessa hugsanlegu háskalegu galla kvótakerfisins."

Hann segir að það hafi aldrei fengist rætt almennilega hvað frystitogararnir eru raunverulega að veiða.

Þegar reynt sé að fá þá umræðu upp á borðið sé bara svarað með fúkyrðum, hrópum og köllum.

75% aflans fór til landvinnslu

Löghlíðnir skakarar

Áhyggjur LÍÚ af löghlíðni skakara koma ekki á óvart.

Dagskipun LÍÚ hefur alla tíð verið sú að ekki skuli falla kusk á aflamarkskerfið með óþarfa löghlíðni.

Allur fiskur sem ekki passar inn í mótelið skal dauður í hafið aftur að öðrum kosti verði honum gefið viðeigandi nafn eða honum stolið fram hjá lögboðinni hafnarvog.

Eina færa leiðin sem stjórnvöld geta farið til að mæta gríðarlegum áhyggjum LÍÚ vegna strandveiðanna er að taka þakið af hámarksafla á hvern veiðidag og gefa veiðarnar 100% frjálsar innan ákveðins tímaramma hvern sólarhring líkt og frændur okkar færeyingar gera.

Helmingur braut gegn ákvæðum um hámarksafla

Sörli fann Eldeyjar hinar nýju

Við Ísland hafa neðansjávargos verið alltíð, ekki síst á Reykjaneshryggnum. Mun sjaldgæfara er þó að eyjar myndist í slíkum gosum. Í latínuriti frá 1230 er þess getið að „á vorum dögum“ hafi sjórinn ólgað og soðið og myndað stórt fjall upp úr sjónum.

Talið er að þessi lýsing eigi við gos það sem íslenskir annálar telja hafa orðið undan Reykjanesi árið 1211. Í einum annál segir um það gos:

„Sörli fann Eldeyjar hinar nýju, en hinar hurfu er alla ævi höfðu staðið.“ Þá segir frá eldsumbrotum undan Reykjanesi 1422: „Skaut þar landi upp, sem sjá má síðan þeir, er þar fara um síðan.“

Þá eru sagnir um neðansjávargos við Reykjanesskaga árið 1583 sem myndað hafi Gígeyjar og sjá má á Íslandskorti Guðbrands biskups Þorlákssonar. Þar er Eldey sýnd og Geirfuglasker SV af henni, en Gígeyjar SSA af Eldey.

Snarpur jarðskjálfti við Eldey