Norsk-Íslenski síldarstofninn:

Hvers vegna þarf að semja um norsk-íslensku síldina?

16.1.2007: Grein eftir Kristinn Pétursson: Birt með góðfúslegu leyfi höfundar. 

,,Nú eru viðræður í gangi um skiptingu veiða úr norsk-íslenska síldarstofninum.  Staðan – náttúrufræðilega – er sú að vegna breytinga í hitastigi sjávar til hækkunar á meðalhita, eru vaxandi líkur á göngu síldarinnar í íslenska lögsögu næstu ár – hugsanlega svipað og göngur síldarinnar voru var árin 1924-1964 – en þá var hlýindaskeið hérlendis þannig að meðalhiti fyrir Norðurlandi fór upp undir 7°C milli 1950 og 1960. Snöggleg kólnun sjávar hafísárin 1965-1972 lækkaði meðalhita hrikalega, þannig að meðalhiti fyrir  Norðurlandi  var t.d. mínustala eða undir 0°C árið 1969. Meðalhitinn 1972-1992 var ekki nema 2,8°C en meðalhiti áranna 1924-1960 var 5,8°C til samanburðar. Þetta náttúrufar og kólnun sjávar, olli breytingum á göngum síldarinnar en áhrif ,,ofveiða” tel ég stórlega ofmetin. Það vantaði fæðu.

Af staðreyndum um hækkun meðalhita nú í dag, tel ég fráleitt  að gera bundna samninga í dag – til lengri tíma – um skiptingu NÍ síldarstofnsins til framtíðar,  nema þar séu fyrirvarar um breytingar  á samningum ef síldin breytir göngumynstri til fyrra horfs.  Þess vegna er hugsanlega best að far að ráðum Rögnvaldar Hannessonar og auka sóknina í NÍ síldarstofninn eins og Norðmenn hafa gert.  Væntanlega er einhverjum orðið ljóst – fleirum en Rögnvaldi – að aðaláhættan í vistkerfi okkar er fæðuskortur nytjastofna en veiði okkar í dag virðist stórlega ofmetin áhætta í öllum fiskistofnum.

Nýgerðir kolmunnasamningar eru stórfelld afglöp. ICES sýndi strax tennurnar í  fyrrahaust og skar niður kolmunnakvótann um 800 þúsund tonn!  Fiskistofn þarf að éta 7 sinnum þyngd sína árlega og því er þessi niðurskurður kolmunnaveiða aukið álag á vistkerfi hafsins um 5,6 milljónir tonna í beitarálagi. Botnlaus heimska – því kolmunni er ránfiskur sem veður um allt Atlantshafið étandi allt sem í færi er af seiðum nytjastofna!

Ég hvet því til að það verði ekki samið nú – nema þá bara til eins árs.”

Kristinn Pétursson