Mannréttindabrot ríkisvaldsins og LÍÚ

Almenn hegningarlög 

 

1940. nr. 19. 12. febrúar. 

253. gr. Hafi maður notað sér bágindi annars manns, einfeldni hans, fákunnáttu eða það, að hann var honum háður, til þess að afla sér með löggerningi hagsmuna eða áskilja sér þá, þannig að bersýnilegur munur sé á hagsmunum þessum og endurgjaldi því, sem fyrir þá koma eða skyldi koma, eða hagsmunir þessir skyldu veittir án endurgjalds, þá varðar það …¹⁾ fangelsi allt að 2 árum.

Athugasemd til alþingismanna.  

 

Í kjölfar dóms hæstaréttar í málinu nr. 145/1998: Valdimar Jóhannesson gegn íslenska ríkinu, sem kveðinn var upp í desember 1998 var sú breyting gerð að allir eigendur haffærra skipa geta fengið almennt veiðileyfi sbr. 4. og 5. gr. laga nr. 38/1990 um stjórn fiskveiða, eins og þeim var breytt með lögum nr. 1/1999.  

Til að geta nýtt almennt veiðileyfi sitt og fá notið stjórnarskrár bundins atvinnufrelsis þurfa þeir útgerðamenn, sem fá eða geta fengið almennt veiðileyfi, að fá kvóta framseldan frá handhöfum hans. En þeir, sem  hafa fengið þessum gæðum úthlutað frá stjórnvöldum mega  framselja kvótann tímabundið eða varanlega  kvóta frá þeim aðilum að nokkru eða öllu leyti. 

Hvað hafa handhafar aflaheimildana ástundað annað en að brjóta 253. gr, almennra hegningarlaga með því að neyða sjómenn til leigu á kvótum og ríkisvaldið gaf þeim vald til að gera ? Ríkið hefur hundsað dóm Hæstaréttar nr. 145/1998 og þar með brotið stjórnarskrárvarinn rétt ákveðina einstaklinga rækilega.