Að finna þjóf í fjöru

Orðasambandið að "finna einhvern" í fjöru í merkingunni, "gera upp sakirnar" við e-n, lúskra á e-m, er þekkt í málinu frá því á 19. öld.

Halldór Halldórsson bendir á í bókinni Íslensk orðtök (1954:179–180) að sá siður að rétta yfir þjófum í fjörum sé ævagamall og eigi rætur að rekja til germanskra réttarreglna.

Í fornnorskum lögum eru til dæmis ákvæði um refsingar í fjöru og þau ákvæði komu inn í íslenzk lög með svokallaðri Járnsíðu, lögbók sem gilti á Íslandi 1271–1281. Þau eru einnig í Jónsbók, lögbók sem tók við af Járnsíðu og talin er kennd við Jón Erlendsson lögmann. Jónsbók gilti að mestu óbreytt fram á 16. öld.

Mánaðar fangelsi fyrir að stela vodkapela

Athugasemdir

[Jóhannes Ragnarsson, 27.11.2007 kl. 18:18]

Það væri áreiðanlega skemmtilegt sport, að stugga nokkrum kvótafíklum niður í fjöru og leyfa vel völdum landsbyggðarbúum að finna þá þar - og lúskra á þeim, sjálfum þeim til viðvörunar og öðrum fíflum til aðvörunar. 

[Níels A. Ársælsson., 27.11.2007 kl. 19:53]

Að rétta yfir kvótaþjófum í fjöru er góð hugmynd og en betra að lúskra á þeim og gera upp sakirnar sem eru heldur betur ærnar.