Hýðingin spratt af nauðsyn og réttlæti

Átti hann þá aungvan að, var honum þá enginn góður nema þessi litla vík ? Nei, enginn góður. En það var heldur enginn beinlínis vondur, þannig að hann þyrfti að óttast um líf sitt, það var ekki fyrr en síðar. Þegar hann var hrektur, voru hrekkirnir mest í gamni, vandinn er að kunna að taka því. Þegar hann var hýddur spratt hýðingin af nauðsyn, það var réttlætið.

Um margt stóð honum afturámóti á sama, guði sé lof. Til dæmis kastaði eldri bróðirinn Nasi, fjáreigandi og útgerðarmaður fullri skál yfir móður sína, Kamarillu húsfreyju, þegar hún var að gánga niður stigann eitt kvöld; honum stóð á sama um það. En þegar ýngri bróðirinn Júst, sem sömuleiðis var fjáreigandi og útgerðarmaður, lék sér að því að taka hann upp á eyrunum, af því það var svo gaman að vita hvað elsku vinurinn þyldi, þá stóð honum ekki á sama, því miður.

Úr Heimsljós.

Mikill áhugi á Laxness