Lýst eftir karlmanni og kvensnipt

Auðkenningsmerki á þeirri kvensnipt, Guðrúnu Bjarnadóttur að nafni, sem barn hafði fætt í heiminn á Dalsmynni í Norðurárdal um haustið 1663 og burt er strokin, en ei hafði sitt barn feðrað og menn ei vita, hvert komin vera muni, eru þessi:

Meðalkona á hæð, grannvaxin og grannleit með niðurmjóa höku og nokkuð langleit, fölleit, dökk á brýr, jörp á hár, um tvítugsaldur eður lítið betur.

Hér að auk er maður úr sama Norðurárdal burt hlaupinn (og silgdur, að menn hyggja) frá konu sinni og börnum, Jón Ólafsson að nafni, með þessum auðkennum:

Næst því manna hæstur, nokkuð lotinn á herðar, stórhentur, grannur um mjóleggi, limaljótur, rauðjarpur á skegg og hár, kvenlegur í máli, bláfölleitur, lítinn skeggvöxt, þunnhærður mjög í hvirfli.

Anno 1664.

Athugasemdir

[Ingólfur H Þorleifsson, 25.6.2008 kl. 19:03]

Það er nú eitthvað annað að lesa þessa fróðlegu og skemmtilegu pistla frá þér, heldur en þá sem þú lest yfir okkur sjálfstæðismönnunum í.

Held svei mér þá að ég sé búinn að læra meira í sögu af þér en í grunnskóla.

[Níels A. Ársælsson., 25.6.2008 kl. 19:37]

Sæll Golli.

Já takk kærlega fyrir þetta.

En þú veist það nú líklegast að ef ég væri ekki til að skamma vestfizka sjálfstæðismenn og LÍÚ blóðugum skömmum þá væri frekar dauft yfir völlinn að líta.

[Árni Gunnarsson, 25.6.2008 kl. 22:14]

Já, satt er það Ingólfur. Það er nú kominn tími til að hann Nilli hætti þessu endalausa sífri um brottkast, framhjálandanir, milljarðagjafir og sitthvað fleira sem sjálfstæðismönnunum blessuðum veitir barasta ekkert af að nýta sér. Það er nú ekki orðið svo létt að vinna heiðarlega fyrir sér eins og allt er orðið. Ég segi nú ekki annað.

Og svo má nú oft satt kjurt liggja. (eins og kéllíngin sagði)