Rommkópar - tálbeita hákarlamanna

Á seinni hluta nítjándu aldar kom til sögunnar ný beita sem íslenzkir hákarlamenn sögðu algjöra byltingu við veiðar á hákarli; voru það litlir selkópar vestan frá Breiðafirði, og voru þeir látnir liggja í pækli í heilu lagi í sterku íláti.

En það merkilega við þessa hákarlabeitu var það, að selkóparnir voru ekki ristir á hol, heldur voru þeir aðeins opnaðir með svolítilli stungu, þegar búið var að veiða þá, og var sterku rommi helt gegnum smuguna inn í kópinn; vínandinn samlagaðist innýflunum og blóðinu og fóru út í spikið; var þess og vandlega gætt , að rommið færi ekki út úr skrokknum aftur og vandlega saumað fyrir opið.

Þegar kóparnir voru teknir upp úr ílátinu voru þeir skornir sundur í smábeitu, og angaði af þeim lyktin er þeir voru opnaðir, enda var ekki tútt um að sumir drykkjumenn langaði til að bragða á romminu, sem inn í þeim var, ef þeir voru alveg vitundarlausir af brennivíni. – Þetta voru nefndir rommkópar og voru þeir einhver hin allra mesta tálbeita fyrir hákarl.

Á þessum hákarladöllum  - eins og hákarlaskipin voru nefnd – var útbúnaður allur með líku móti. Menn beittu hrossakjöti og selspiki. Skinnið var látið tolla við selbeiturnar og stungið hníf í gegnum hverja beitu; var önnur beitan höfð af sel og önnur af hrossakjöti – á víxl. –

Mörgum beitum var beitt í einu, var þeim þrýst upp eftir leggnum á „sókninni“  (hákarlaönglinum), síðast var bugurinn fylltur með ýmsu gumsi úr hákarlinum, svo sem munnamögum, gallhúsum, hjörtum o. s.frv., og tóbaksmenn gerðu sér það oft að reglu að hrækja á beituna um leið og sókninni var kastað fyrir borð. –

Við vaðsteininn var járnkeðja, tveggja faðma löng, sem fest var við sóknina, en milli vaðarhaldsins var kaðalspotti á að gizka faðmur á lengd, sem kallaður var „bálkur“.

Heimild; Theódór Friðriksson - Hákarlalegur og hákarlamenn.

Drýgir dísilolíuna með hákarlalýsi

Athugasemdir

[Grétar Rögnvarsson, 19.7.2008 kl. 15:44]

Hefði nú drukkið rommið en hrossakjötinu hefði bát beita mín vegna Nilli, góð greinin hér að neðan hjá Urði. Makrílkvótinn í Færeysku er 1500 tonn og það er mikið að makríl hér út af austfjörðum og höfum við séð hann vaðandi.

[Níels A. Ársælsson., 19.7.2008 kl. 17:59]

Sæll Grétar.

Já romminu hefðum við nú ekki spanderað í kjaftinn á hákarlinum.

1500 tonn makrílkvótinn í færeyskri lögsugu ? Það er nú varla til skiptana á allan flotan.

Hef heyrt af stórum göngum af makríl hér inni á fjörðum fyrir vestan.

Hafið þið prófað að kasta nót á makrílinn vaðandi ?

[Grétar Rögnvarsson, 19.7.2008 kl. 21:10]

Það er búið að veiða þann kvóta Nilli, nei það er enginn bátur með nót allir að partrolla með flugdreka á höfuðlínunni, svo maður sér yfirleitt drekann, þetta eru svo litlar torfur að ég held að lítið fengist í nót og svo eru ekki til neinar makrílnætur hér, en norðmenn eru með langar og sterkar nætur í þessu, stærri en síldarnætur. Hann sést ekki vaða nema sé alveg renniblíða og sól, annars mikið um 5-10 fm.

[Kolgrima, 21.7.2008 kl. 00:47]

Þetta er skemmtilegt, takk fyrir mig