Minni Vestfjarða

Sú var tíð að sjávarþorpin á vestfjörðum voru eins og blóm í eggi. Iðandi mannlíf, menning og sagan út um allt. Eins og segir í sögu Hrafna flóka. "smjör draup af hverju strái" eilíft vor í lofti og bjartsýnin réð ríkjum hjá hverri sálu.

Fólkið sem bjó í þorpunum byggði sér bæi, skóla, bryggjur, flugvelli og vegir voru lagðir. Útvegsbændur byggðu sér öflug skip og fiskhús af flottustu hönnun þess tíma.

Fræknustu sjómenn og fengsælustu skipstjórar við N Atlandshaf mönnuðu flota Vestfirðinga sem var sá öflugasti og best búni í víðri veröld. Valinn maður í hverju rúmi.

Harðduglegir íbúar þorpana höfðu nóg að bíta og brenna og atvinnan var meiri en næg fyrir alla. Erlendir sem íslenzkir farandverkamenn komu í þorpin til að aðstoða heimamenn við að gera verðmæti úr öllum þeim afla sem barst að landi.

Frystihús, salthús, skreiðarhús, fiskimjölsverksmiðjur og lýsisbræðslur voru í hverju þorpi sem möluðu samfélaginu og eigendum sínum gull allt árið. Peningarnir flóðu frá útlöndum líkt og í lækjum og hagsældin í þorpunum var mikil.

Árið var 1983: Fiskifræðingar og stjórnmálamenn fundu það út að þorskstofninn við Ísland væri ofveiddur. Þetta sama ár var komið á kvótakeffi við stjórn fiskveiða. Vestfirðingar vöruðu við slíkum bölsýnis spám og töldu að um náttúrlega niðursveiflu væri að ræða.

Vestfirðingar vöruðu við markaðsdrifnu kvótakerfi í fiskveiðum og að sjávarþorpin við Ísland gætu nánast þurkast út þar sem fiskveiðiheimildinar færðust á hendur örfárra braskara sem gerðu sér sjómennina að þrælum og leiguliðum.

Árið er 2008. Sjávarþorpin á Vestfjörðum og víðast hvar á landinu eru eins og eyðibýli. Skipin upp höggvin, brend, sökt, eða þeim hreinlega verið stolið eins og mörg dæmin sanna.

Tilvitnun í Íslandsljóð Einars Benediktsonnar.

Þú folk með eymd í arf !

Snautt og þyrst við gnóttir lífsins linda,

litla þjóð, sem geldur stórra synda.

Tilvitnun lýkur.

Örfá sjávarútvegsfyrirtæki eru eftir á Vestfjörðum, nánast allur flotinn er farinn. Stór hluti af íbúunum er flúin eða við það að flýja. Þeir sem fara og eru farnir eru flest allir meira og minna gjaldþrota og eignarlausir.

Þeir sem eftir hokra verða að sætta sig við sjálfskipuð yfirvöld þorpanna sem haga sér flest líkt og Jóhann Bogesen stórversír á Óseyri við Axafjörð forðum daga í söguni Sölku Völku.

Það er komið meira en nóg af ofbeldi sem íslenzk stjórnvöld hafa farið fram með gegn íbúunum í sjávarþorpum vestfjarða. Það verður aldrei sátt né friður á meðan ekki verður snúið til réttlætis og auðlindini aftur skilað.

Svarar gagnrýni um gjafakvóta

Athugasemdir

[Magnús Þór Hafsteinsson, 13.11.2008 kl. 14:55]

Landníðingar skulu þeir heita frændi sæll, og skömm þeirra uppi á meðan land byggist en tími uppgjörsins nálgast hratt.....

[Níels A. Ársælsson., 13.11.2008 kl. 15:01]

Er eigi það einsýnt að við fylgjum ráði Þorgils frænda þíns, spurði Þormóður.

 

Enda erum við að landslögum réttdræpir hverjum manni hér á landi.

 

Við munum fylgja ráði einskins manns, mælti Þorgeir Hávarsson.

 

Hitt er viturlegt að grípa nú gás meðan gefst; fara utan og leita á öðrum löndum þeirra konunga eða annara sæmilegra höfðingja er þiggja vilja þjónustu af hetjum og skáldum.

 

Er mér orðið helsti leitt að hlýða nöldri búkalla í konungslausu landi.

[Magnús Þór Hafsteinsson, 13.11.2008 kl. 15:22]

Berjumst!

[Ársæll Níelsson, 13.11.2008 kl. 22:08]

Flottur pistil og vel skrifaður

[Ársæll Níelsson, 13.11.2008 kl. 22:12]

Vel skrifað og hittir beint í mark.

[Níels A. Ársælsson., 13.11.2008 kl. 22:32]

Takk polli minn.