Svikamylla hækkar í innherjaviðskiptum

Af hverju ganga stjórnendur Bakkavarar enn lausir ?

Og hvers vegna er ekki búið að taka vegabréfin of þessum hundingjum sem eru stærstu gerendurnir í hruni Íslands ?

Hefur þetta eitthvað með Framsóknarflokkinn að gera ?

Bakkavör hækkar um rúm 20%

Við stýrið

Flest öll stærstu sjávarútvegsfyrirtækin eru hvort sem er gjaldþrota svo 5% fyrningin sem núverandi stjórnarflokkar boðuðu er léttvæg í samanburðinum við það sem er í vændum.

En ef stjórnin ætlar sér að framlengja óréttlætinu þá spái ég byltingu innan tíðar !

Kvótakerfi ekki umbylt

Viðbjóðslegt dráp á selum

Ómannúðlegt seladráp verður að stöðva !

Banna innflutning selaafurða

Ægileg dýrtíð og stórkostlegt verðfall peninga

Hin síðustu ár hefur verðbólga vaxið óðfluga og dýrtíð orðið svo mikil, að annars eins eru ekki dæmi. Veldur því margt, hart árferði innanlands og skortur á innlendri vöru, siglingateppa og litlar vörur í verzlunum og síðast en ekki sízt stórkostlegt gengisfall, sem leitt hefur af sívaxandi skuldasöfnun danska ríkisins og óhemju seðlaútgáfu.

Er danska ríkið nú komið í greiðsluþrot og hefur verið ákveðið að stofna nýjan banka, ríkisbanka, er skal innleysa hina gömlu seðla (kúrantdalina) með nýjum seðlum. Er ákveðið að menn fái aðeins 1/10 af nafnverði gömlu seðlanna í nýjum seðlum.

Sem dæmi um vöruverð hér á landi síðastliðið haust má geta þess, að einn fjórðungur af smjöri var seldur á 6 ríkisdali, sauður kostaði 10 ríkisdali og kýr 60 rd. Nú hefur verðbólga vaxið enn, og er enginn eins dals bankaseðill tekinn sunnanlands á meira en 5 fiska.

Embættismenn og aðrir launamenn, sem ekki hafa annað en peningaseðla fyrir sig að bera, eru svo aðþrengdir, að þeim gengur fullörðugt að afla brýnustu lífsnauðsynja. Eru þess dæmi, að kaupmenn hafa neitað að selja matvæli, hafi átt að gjalda með seðlum.

Castenskiold stiftamtmaður hefur gripið til þess neyðarúrræðis að sleppa öllum föngum úr hegningarhúsinu í Reykjavík og senda hvern og einn heim í sína sveit. Gerði hann stjórninni grein fyrir þessari ráðstöfun og lét svo um mælt, að hungursneyð hafi verið svo mikil í landinu, að búast hefði mátt við, að menn fremdu glæpi, aðeins til þess að fá vist í hegningarhúsinu.

Einnig kvaðst hann hafa gert þetta til þess að hjálpa þeim sem verst voru staddir um matvæli, og miðlað svo mörgum sem auðið reyndist af birgðum tugthússins. Lagði stiftamtmaður til, að öllum föngum yrði að fullu gefin upp refsing.

Ísland anno, 1813-1814. 

Staðgreiðslan 1,3 milljörðum hærri til sveitarfélaga

Drengirnir frá Chicago

Það ætti að vera fyrsta verk nýrrar ríkisstjórnar að leysa glæpasamtök LÍÚ upp.

Þessi óþrifa og níðingssamtök bera nánast alla ábyrgð á hruni fjármákefis Íslands.

LÍÚ er engu betra en Al Capone og hans hyski forðum daga í Chicago.

Líkir uppboði afla við byggingastarfsemi í Grafarholti

Rostungar

Áður fyrr voru rostungar mikið veiddir af svokölluðum iðnvæddum ríkjum norðurhjarans og fór þeim þá mjög fækkandi.

Bann var sett á veiðar í atvinnuskyni árið 1972 og hafa rostungar verið friðaðir síðan en veiðar eru einungis leifðar meðal frumbyggja norðurheimskautsins, í Alaska, Grænlandi, Kanada og Rússlandi.

Á þessu 37 ára tímabili sem rostungar hafa verið friðaðir að mestu hafa stofnarnir rétt verulega úr kútnum.

Inúkar nýta hverja örðu af dýrinu. Flesta mjúka vefi nýta þeir til matargerðar og úr beinum búa þeir meðal annars til skrautmuni.

Hinar geysilega stóru skögultennur sem Vesturlandabúar kölluðu áður fyrr fílabein norðursins eru einnig notaðar til að gera skrautmuni.

Tvær skepnur veiða sér rostunga til matar, það eru ísbirnir og háhyrningar.

Nú er stofnstærðin 200-250 þúsund dýr.

Rostungaveiðar í gjaldþroti

Vinnuhjúum kennt að borða grænmeti

Hér fyrir neðan er frásögn séra Björns Halldórssonar í Sauðlauksdal frá því 1760 er hann hóf að kenna vinnuhjúum sínum að borða grænmeti. Eins og kunnugt er þá var Björn með þeim fyrstu til að rækta kartöflur á Íslandi.

Grannar mínir hlógu að mér í upphafi, en þegar ég lét sem vissi það ekki, þögnuðu þeir, og nú á síðkastið, eftir mér hefur heppnazt fyrirtæki mitt, hrósa margir þeir mér....Þegar hjú mín urðu þess áskynja, að ég ætlaði að gefa þeim kál til matar, risu þau öndverð gegn því og sögðu, að það væri ekki sómasamlegur matur.

Ég varð að slá undan í það skipti og láta eins og mér hefði ekki verið alvara að knýja fram þennan ásetning minn. Kálið stóð í garðinum og hélt áfram að vaxa fram eftir hausti.

Um það leyti, sem frost ganga í garð, vilja hjúin fara að fá heitan mat... Um svipað leyti var kálið tekið upp, matreitt vandlega og borið fyrir vinnufólkið.

Ég sagði, að betra væri að eta eitthvað heitt í þessum kulda og bauð þeim að reyna til gamans, hvernig þeim félli þessi matur.

Ef þeim líkaði hann illa, skyldi ég aldrei bjóða þeim hann. Ég bætti því við, að kálið hefði fengið betri keim við að frjósa. Hjúin reyndu nú kálið og þótti það gott.

Nokkrum dögum síðar  var kál matreitt á ný, og þá þótti það enn lystugra, og loks spurði fólkið, hvort það gæti ekki fengið þennan mat oftar.

Ég varð fúslega við þeim tilmælum. Eftir þetta ázt kálið svo vel, að ég hafði varla nóg handa sjálfum mér til vetrarins. Árið eftir stækkaði ég garð minn og sáði meira kálfræi.

Sáning undirbúin og sett af stað

Matjurtafræ og útsæði rokselst