Flóum og fjörðum lokað

Þann 15. mai 1952 tók gildi reglugerð sem gefin var út af Ólafi Thors atvinnumálaráðherra, þann 19. mars 1952, um verndun fiskimiða umhverfis Ísland, og sett var samkvæmt landgrunnslögunum frá 1948.

Samkvæmt hinni nýju reglugerð var dregin grunnlína umhverfis landið frá yztu annesjum, eyjum og skerjum og þvert yfir mynni flóa og fjarða, en síðan sjálf markalínan fjórum mílum utar.

Á því svæði voru bannaðar allar botnvörpu og dragnótaveiðar jafnt Íslendingum sem útlendingum, og útlendingum einnig hverskonar aðrar veiðar.

Olafur Thors flutti ávarp til íslenzku þjóðarinnar í útvarpi og sagði m.a.: Engin íslenzk ríkistjórn er í samræmi við íslenzkan þjóðarvilja og þjóðarhagsmuni nema hún geri ráðstafanir til að vernda íslenzk fiskimið og að þess er enginn kostur að Íslendingar fái lifað menningarlífi í landi sínu nema því aðeins að þær verndunarráðstafanir komi að tilætluðum notum.

Aðgerðir íslenzkra stjórnvalda í þessu máli eru sjálfsvörn smáþjóðar, sem á líf sitt og frelsi að verja.

Athugasemdir

[Þorsteinn Valur Baldvinsson, 15.5.2008 kl. 23:30]

Skynsamleg ráðstöfun, mætti stækka svæðið í 50 mílur.

[Níels A. Ársælsson., 16.5.2008 kl. 00:20]

Tja. Frystitogara, já gjarnan út á 300 faðma eða jafnvel út fyrir 200 mílurnar, líkt og Færeyingarnir gerðu hjá sér.

Dragnótin má fyrir mína parta fara út úr fjörðunum.