Mannvitsbrekka tjáir sig

Hreiðar Már Sigurðsson tjáði sig á viðskiptaþingi í dag:

Tilv;

Það gengur heldur ekki að ríkið eigi tvo banka: Íbúðalánasjóð og Seðlabankann.

Íbúðalánasjóður reynir að stela frá bönkunum viðskiptavinum með því að bjóða 5,5% vexti og Seðlabankinn láni bönkunum á 14% vöxtum. 

Tilv lýkur:

Tja, bankarnir hafa sýnt það og sannað að þeim er alls ekki treystandi fyrir íbúðarlánum og eins gott að Íbúðalánasjóður er enn til.

Á höfuðborgarsvæðinu og víðar væri fasteingnaverð fallið um tugi prósenta síðustu misserin ef Íbúðarlánasjóðs nyti ekki við með sína lágu vexti.

Nú er það bara spurningin um hvort ríkissjóður yfirtaki ekki Glitnir hf, og geri að Íbúðalánsajóði Íslands hf ?

Slík ráðstöfun mundi losa Hreiðar Má, og félaga af króknum sem þeir hafa kokgleipt, en að vísu ætti slíkri aðgerð að fylgja brottrekstur æðstu stjórnenda KB og Glitnis banka.

Án starfslokasamninga !

 

Skoða þarf sameiningu banka

Hvernig á að reka sjávarútveginn þannig að hann gangi ekki við betlistaf ? Spyr framkvæmdastjóri LÍÚ;

Finnst Íslendingum að almannaheill krefjist þess að brotin séu mannréttindi á fólki fyrir LÍÚ ?

Og ég sem var svo vitlaus að halda að Friðrik J. Arngrímsson hefði náð lögfræðiprófinu skammlaust !

HB-Grandi hf, hefur leigt frá sér bolfiskkvóta á þessu fikveiðiári 2007 / 2008 samtalls 7.000 tonn !

7.000 tonna í leigu að verðmæti 1.500 til 2.000 milljónir dregin (betluð) upp úr vasa sjómanna.

Þarna er einungis um eitt fyrirtæki að ræða og fiskveiðiárið rétt hálfnað !

Sjá link; http://liu.is/news.asp?id=161&news_ID=628&type=one

Uppselt á Viðskiptaþingið

Íslandsbanka lokað vegna hættu á stórfelldum sparifjárflótta

Anno 3. febrúar 1930.

Þegar leið að opnunartíma bankanna í Reykjavík í morgun sást, að óvenjulega margir virtust eiga erindi í Íslandsbanka, því þar var allmikil þyrping fyrir dyrum.

En bankinn var ekki opnaður á tilsettri stundu, heldur tilkynnt, að hann yrði lokaður um óákveðin tíma og innti ekki af höndum neinar greiðslur né önnur almenn bankaviðskipti fyrst um sinn.

Brá viðskiptamönnum illa í brún og varð nokkur þröng og jafnvel háreysti fyrir dyrum bankans um stund, en síðan hurfu menn frá. Aðdragandi þessa máls var nokkur.

Ýmsir höfðu talið undanfarnar vikur, að fjárhagur bankans stæði völtum fæti, og fyrir rúmri viku brá svo við, að hlutabréf bankans hríðféllu allt í einu í kauphöllinni í Kaupmannahöfn.

Við það beið traust bankans mikinn hnekki á Norðurlöndum og í Bretlandi, og þegar orðrómurinn barst hingað til lands um helgina, sá bankastjórnin ekki annan kost vænni en að loka bankanum til að koma í veg fyrir algeran sparifjárflótta úr bankanum, enda hafði bankinn ekki handbært fé til að greiða út innistæður manna.

Harðar umræður og samningsumleitanir hafa farið fram í dag á Alþingi á milli þingflokkanna um gjaldþrot Íslandsbanka og samþykkti þingið loks lög um stofnun Útvegsbanka Íslands.

Ríkissjóður leggur Íslandsbanka til 3 milljónir króna, gegn hálfri þeirri upphæð fenginni innan lands og hálfri fimmtu milljón króna, sem lagt er fram sem áhættufé bankans frá lánadrottnum hans erlendis.

Þegar þessum skilyrðum er fullnægt, rennur Íslandsbanki inn í Útvegsbankann og hættir að vera til sem sjálfstæð stofnun. Útvegsbanki tekur síðan við skuldum og innistæðum Íslandsbanka.

Spyrja Fjármálaeftirlitið um SPRON

Það vill enginn horfast í augu við hinn raunverulega vanda sem er gengdarlausar veiðar á loðnu og kolmunna

,,Hegðun þorskins hefur gjörbreyst á tiltölulega skömmum tíma og mælingar fiskifræðinga, eins og togararallið, ná ekki yfir þessar breytingar.

Það fæst aldrei heildarmynd af ástandinu nema með því að fara til dæmis rússnesku leiðina, virkja ákveðinn fjölda skipa til óheftra veiða í ákveðinn tíma og sjá hvað út úr því kemur.

Þetta gerðu Rússar í Barentshafi og reiknuðu svo út fiskmagnið í sjónum. Togararallið eins og það er útfært er tómur leikaraskapur.”

Sjá linl á skip.is; http://www.skip.is/frettir/2008/02/11/nr/11587  

Aðal höfundur "MANNRÉTTINDABROTA" hafði áhyggjur af Austur-Timor

"Á fundinum ítrekaði utanríkisráðherra stuðning íslenskra stjórnvalda við sjálfsákvörðunarrétt íbúa Austur-Tímors í samræmi við þjóðarétt og viðleitni á alþjóðavettvangi til að stöðva mannréttindabrot á Austur-Tímor".

"Stjórnvöld í Indónesíu eru hvött til að virða mannréttindi og eiga fullt samstarf við ráðið og mannréttindafulltrúa Sameinuðu þjóðanna um athugun á ástandinu á Austur-Tímor".

Sjá link; http://www.utanrikisraduneyti.is/frettaefni/frettatilkynningar/nr/1214

 

 

 

Forseta sýnt banatilræði

Verðbólgan fer sí-vaxandi

Anno 1. november 1918.

Vörur allar, erlendar og innlendar, eru nú í afarverði og fer það stöðugt hækkandi. Kol eru í Reykjavík nú seld á 325 kr. smálestin, rúgmjöl á 63 kr. tunnan, hveiti á 80 kr. hver 100 kg. o. S. frv. Úthey hefur verið selt á 20 aura pundið.

HELFÖRIN

Nýleg ályktun mannréttindadómstóls Sameinuðu þjóðanna er mörgum fagnaðarefni. Ástæðan væntanlega ósætti við núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi sem svo engan veginn hefur náð tilgangi sínum.

Gildir einu hvert litið er, uppbygging fiskistofna náttúruvernd, störf, starfsöryggi, byggðaefling, skuldastaða eða nýliðun. Allir þessir þættir eru nánast í molum.

Sjá link á bb.is; http://bb.is/Pages/26?NewsID=111814  

Íbúafjöldi á Íslandi 1901

Árið 1901 var mannfjöldi í tíu fjölmennustu kaupstöðum og kauptúnum landsins sem hér segir:

Reykjavík.......................5802  

Ísafjörður.......................1067

Akureyri.........................1038

Seyðisfjörður...................783

Skipask.(Akranes)............767

Eyrarbakki........................739

Ólafsvík............................496

Hafnarfjörður....................374

Sauðárkrókur.....................350

Stykkishólmur....................313

 

Mannfjöldi á öllu landinu 1901 var 77290, þar af 36623 karlmaður og 40669 konur.

Skjal merkt TRÚNAÐARMÁL er fundið í ómerktum kassa í Þjóðskjalasafni

Sjávarútvesráðuneytið hefur óskað eftir áliti mínu á því, hvort heimilt sé, að óbreyttum lögum, að koma þeirri skipan á veiðar með reknetum, sem greinir í bréfi Landssambands íslenskra útvegsmanna frá 27. maí 1983.    

 

Í bréfinu er gerð tillaga um, að hverju skipi verði úthlutað ákveðnum kvóta, sem að meginstefnu til byggist á meðalafla skipsins síðast liðin 3 ár. Samkvæmt lögum nr. 81/1976 um veiðar í fiskveiðilandhelgi Íslands hefur sjávarútvegsráðherra almennt ekki heimild til að ákveða veiðitakmarkanir af því tagi, sem að ofan er lýst.    

 

Hann getur bannað ákveðin veiðarfæri á tilteknum svæðum, sbr. einkum 5.-7. gr., og ákveðið hámark þess afla, sem veiða má af tiltekinni fiskgegund á tilgreindu tímabili, sbr. 10. gr.    

 

Verður ekki talið, að þessi ákvæði feli í sér viðhlítandi heimild til skipta afla með skipum á þann hátt, sem hér er til umræðu. Þá kemur aðeins til athugunar, hvort sjávarútvegsráðherra sé heimilt í skjóli 14. gr. laga nr. 81/1976 að ákveða kvóta veiðiskipa með umræddum hætti.  

Í 1. mgr. 14. gr. er ráðherra heimilað að ákveða, að veiðar tiltekinna tegunda skuli háðar leyfum og að binda leyfin "skilyrðum, sem nauðsynleg þykja."   Síðan segir í 2. mgr. 14. gr.: "Ráðherra getur einnig ákveðið í reglugerð, að aðrar veiðar í teltekin veiðarfæri skuli háðar sérstökum eða almennum leyfum." 

Samkvæmt framangreindu ákvæði 2. mgr. 14. gr. getur ráðherra áskilið í reglugerð, að veiðar í reknet skuli háðar leyfi, og einnig verður að líta svo á, að hann geti á sama hátt og grenir í 1. mgr. 14. gr. bundið slík leyfi "þeim skilyrðum, sem nauðsynleg þykja."    

 

Samkvæmt ummælum í greinargerð fyrir frumv. til laga nr. 81/1976 miðarleyfakerfi 14. gr. fyrst og fremst að því að tryggja nauðsynlegt aðhald og eftirlit, að því er varðar veiðar og veiðarfæri, er hætta getur stafað af.    

 

Kvótakerfi það, sem hér er til umræðu, felur í sér verulega breytingu á stjórnun og takmörkun veiða frá því sem verið hefur.  Það víkur og eðli sínu samkvæmt frá þeim heimildum, sem sjávarútvegsráðherra eru veittar berum orðum í lögum til að stjórna veiðum og takmarka þær.

Að mínum dómi fær ekki staðist, að ákvörðun kvóta með umræddum hætti (verði?) tekin í formi skilyrða fyrir leyfum samkv. 14. gr.  Á grundvelli 14. gr. verður naumast gengið lengra en að ákveða almennt hámark afla á skipt, þegar unnt er að sýna fram á sérstaka nauðsyn þess.

Samkvæmt framansögðu er niðurstaða mín sú, að lagaheimild bresti til að koma þeirri skipan á veiðar með reknetum, er greinir í fyrrgreindu bréfi Landssambands íslenskra útvegsmanna frá 27. maí 1983.  

 

Kaldaðarnesi 28. júlí 1983. 

Gaukur Jörundsson. (sign).

 

Langvarandi mannréttindabrot á Íslandi:

Nýlegt álit mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna staðfestir að löggjöfin um stjórn fiskveiða hefur frá 1990 brotið í bága við samninginn um borgaraleg og stjórnmálaleg réttindi. Þann samning fullgilti ríkisstjórnin fyrir Íslands hönd eftir að ályktun Alþingis lág fyrir vorið 1979.  

Nefndin telur að lögin umdeildu brjóti gegn jafnræðisreglu samningsins. Athyglisvert er að íslenska ríkið hélt uppi vörnum í málinu en mannréttindanefndin segir samt að því hafi ekki tekist að sýna fram á að úthlutunarreglur veiðiheimildannna fullnægi þeim kröfum sem gera verður um sanngirni.

Eins og nafn nefndarinnar ber með sér er litið á brot gegn samningnum um borgaraleg og stjórnmálaleg réttindi sem mannréttindabrot. Á slíkt er litið alvarlegum augum bæði af almenningi og stjórnvöldum í flestum ríkjum.

Núverandi utanríkisráðherra, Ingibjörg Sólrún Gísladóttir talaði mjög skýrt í ræðu sem hún flutti á málþingi sem haldið var í Háskólanum á Akureyri 10. desember 2007.

Þar sagði hún að íslenskt samfélag hefði notið ómælds gagns af starfi alþjóðlegra mannréttindastofnana og að almenningur hefði lært að leggja traust sitt á mannréttindi og alþjóðlega vernd þeirra í eigin lífi.

Sjá link á bb.is; http://bb.is/Pages/26?NewsID=111656