Tálknfirðingar kváðu niður afturgöngu 1696

Árið 1696 lézt Bjarni Jónsson bóndi á Bakka í Tálknafirði og var hann jarðaður í kirkjugarðinum í Stóra-Laugardal.

Fljótlega eftir að Bjarni var jarðsettur fór að bera á miklum reimleikum á ýmsum bæjum í Tálknafirði. Töldu vitrir menn í Tálknafirði fyrir víst að Bjarni Jónsson hefði gengið aftur og gert fólki þessar ónáðir.

Brugðust Tálknfirðingar hart við og grófu Bjarna upp og veittu honum enn betri yfirsöng. En það kom ekki að haldi og magnaðist afturganga Bjarna til allra muna.

Fóru þá Tálknfirðingar margir saman aftur að gröfinni í annað sinn og grófu Bjarna upp. Varð þeim ærið hverft við í það skipti, því hinn dauði maður var kominn á fjórar fætur í gröfinni.

Þá gripu Tálknfirðingar til gamals ráðs og hjuggu höfuðið af karli og stungu því við þjóin. Við þessa aðgerð brá svo við að Bjarni Jónsson hefur aldrei gert vart við sig síðan.

Nóg að gera hjá dönskum særingamönnum

Bókun 9. í EES samningnum

2. KAFLI:

RÍKISAÐSTOÐ:

61. gr.

1. Ef ekki er kveðið á um annað í samningi þessum er hvers kyns aðstoð, sem aðildarríki EB eða EFTA-ríki veitir eða veitt er af ríkisfjármunum og raskar eða er til þess fallin að raska samkeppni með því að ívilna ákveðnum fyrirtækjum eða framleiðslu ákveðinna vara, ósamrýmanleg framkvæmd samnings þessa að því leyti sem hún hefur áhrif á viðskipti milli samningsaðila.

BÓKUN 9 {1}
UM VIÐSKIPTI MEÐ FISK OG AÐRAR SJÁVARAFURÐIR

{1} Sjá samþykktir.

4. gr.

1. Aðstoð sem veitt er af ríkisfjármunum til sjávarútvegs og raskar samkeppni, skal afnumin.

2. Löggjöf varðandi markaðsskipulag sjávarútvegs skal breytt þannig að hún raski ekki samkeppni.

3. Samningsaðilar skulu leitast við að tryggja samkeppnisskilyrði sem gerir hinum samningsaðilunum kleift að beita ekki ráðstöfunum gegn undirboðum og jöfnunartollum.  

Sjá nánar hérna.

ESA rannsakar viðskipti Faxaflóahafna

Tryggasta leiðin til að halda tekjum af sjávarútvegi í landinu

Þórólfur Matthíasson, prófessor í hagfræði við Háskóla Íslands, segir fyrningaleiðina tryggustu leiðina til að tryggja að tekjur af íslenskum sjávarútvegi haldist í landinu.

Honum finnst eftirtektarvert að á sama tíma og skipt sé um stjórnendur fyrirtækjum sem eru illa stödd gildi ekki slíkt hið sama um sjávarútvegsfyrirtækin.

Þetta kom fram í máli Þórólfs í fyrirlestri hans um yfirfjárbindingu sjávarútvegsins á Þjóðarspegli Háskóla Íslands.

Þórólfur fjallaði um hvernig gjafakvótakerfið hefði gefið eigendum sjávarútvegsfyrirtækja mikið veðrými.

Þeir hefðu nýtt það til að veðsetja eignir sínar, taka lán og fjárfesta í öðrum atvinnugreinum.

Slíkt varla gerst hefðu menn í upphafi þurft að skuldsetja sig til að kaupa kvóta.

„Gjafakvótakerfið er uppskrift að óstöðugleika vegna uppblásinna efnahagsreikninga.“

Fyrningaleiðin er að hans mati líklegt til að leysa hluta vandans því hún dragi úr yfirfjárbindingu.

Hún sé einnig tryggasta leiðin til að halda tekjum af sjávarútvegi í landinu.

Þórólfur taldi meira en helmingslíkur að stór hluti þeirra færi í erlenda eigu á næstunni vegna mikillar skuldsetningar þeirra.

Hann sagði að ólíkt stjórnendum og eigendum annarra fyrirtækja sem skulduðu mikið tækju bankarnir sjávarútvegsfyrirtækin hvorki í sína vörslu né skiptu um stjórnendur þar.

Efnahagsreikningar þeirra væru samt „í rúst.“

Heimild: pressan.is

OASIS of the SEAS

Sigldi undir Stórabeltisbrú