Dyr að draumi

Samráðsforstjóra LÍÚ véluðu sakleysingja (einfeldinga) innan Lagadeildar Háskóla Íslands til fylgilags við þrálátan draum sinn um einkeign á fiskveiðiauðlindinni við Ísland.

Ekki virtust vera nein takmörk fyrir hugmyndarflugi forstjóranna í hömlulausri leit sinni að dyrum draumalandsins. 

Sú var tíð er Eyjólfur grái reyndi í einfeldingsskap sínum og heimsku að véla Auði Vésteinsdóttur  til að segja til Gísla Súrsonar með því að bera á hana pyngju silfurs.

Allir ættu að muna hvernig þeirri viðureign lauk og láta sér að kenningu verða. 

Allir vita líka hvað samtökum LÍÚ gekk til með því uppátæki að bera fé á "virta stofnun" innan Háskóla Íslands.

Lagastofnun Háskóla Íslands hefði í auðmýkt átt að afþakka þá blóðpeninga sem forsbrakkar LÍÚ í einfeldingshætti sínum báru á hana.

 

Nær hefði verið fyrir þá að láta féð rakna til fátæks fólks í sjávarþorpunum sem flest hvert hefur misst aleigu sína og lífsviðurværi vegna fantaskaps, græðgi og skipulagðrar glæpastarfsemi LÍÚ.

Sjávarútvegurinn í raun gjaldþrota

Átumein í líkama mannfélagsins

„Auðvaldið, sem lifir á ránglæti, heimsku og yfirgángi, þarf ekki að ætla sér þá dul að kenna oss, upplýstum alþýðumönnum, neinn sannleika.

Þeir sem halda fyrir yður gæðum lífsins og banna yður að vinna nytjar jarðarinnar, það eru fjandmenn Guðs og yðar, og yður ber til þess heilög skylda að útmá þá af ásýnd jarðar.

Þeir eru átumein í líkama mannfélagsins. Þeirra vegna eru börn yðar blóðlaus og mergsogin. Þeir hafa hrifsað brauðið frá munnum barna vorra og rænt síðustu skyrtunni af foreldrum vorum örvasa” Tilvitnun í Alþýðubókina.

Ég vil minna á orð Sverris Hermannssonar sem hann viðhefur í æviminningum sínum „Skuldaskil“ bls 47. Tilvitnun: „Það er mín skoðun að Finnur Ingólfsson sé einn gerspiltasti stjórnmálamaður á Íslandi sem sögur fara af.“

Vilja opinbera rannsókn á fjárþurrð Giftar

Mikil náð er að eiga Ólaf

Góður maður Ólafur Ragnar Grímsson.

Nú hefur hæstvirtur og góðhjartaður forseti vor eðlilega sent indversku þjóðinni samúðarkveðjur vegna þeirra hroðalegu illvirkja sem hryðjuverkamenn hafa unnið í landi þeirra.

Ég bíð eftir því að forseti "allra íslendinga" sendi íbúum sjávarþorpa Íslands samúðarkveðjur og biðjist afsökunar fyrir hönd íslenzka lýðveldisins á  þeim hryðjuverkum og ómældu þjáningum sem íslenzkir glæpamenn hafa unnið í sjávarþorpunum í skjóli kvótakerfisins sl, 25 ár.

Forsetinn sendir Indverjum samúðarkveðjur

Svikamylla og ofbeldi LÍÚ, Verðlagstofu skiptaverð, Sjómannasamtaka Íslands og ríkistjórnar

Að gefa upp rangt raunvirði aflans með því að landa honum í eigin fiskvinnslu og lúta kröfum Verðlasstofu skiptaverðs (lög nr, 13. frá 27 mars. 1998 um verðlagsstofu skiptaverðs og úrskurðarnefnd sjómanna og útvegsmanna)........

um lámarksverð á einstökum tegundum fiskjar án tillits til gæða og stærðar þess fisks sem seldur er til einstakra fiskaupenda og án tillits aðstæðna á markaði erlendis, er hreint ekki að ganga upp gagnvart þeim skipum sem ekki eru með eiginn fiskvinnslu og felur í sér augljósa mismunun á milli einstakra útgerðarflokka og skipa.

Verðlagsstofa skiptaverðs krefst þess að ef skip og vinnsla eru á hendi eins og sama lögaðila, þá sé það í lagi að borga smánarverð fyrir allann fisk, en ef útgerð skips á ekki fiskvinnslu og þarf að leigja allar sínar aflaheimildir, en selur sinn afla til óskyldra aðila á helmingi hærra verði, þá krefst Verðlagsstofa þess að viðkomandi útgerð skipti hlut úr fullu verði og kostnaður við leigu á kvóta falli 100% á viðkomandi útgerð.

Það sér enginn muninn á því hvort útgerð kvótalaus skips selji aflann sinn á helmingi hærra verði en útgerð skips sem hefur yfir að ráða nægum aflaheimildum og gerir upp til skipta samkvæmt samningi sem í gildi er á milli LÍÚ og Sjómannsamtaka Íslands, eða kvótalausa útgerðin dragi kostnaðinn við leigu aflaheimildana frá söluverði aflans áður en kemur til skipta. 

Kaup sjómannsins hvort heldur er á kvótalasa bátnum eða bátnum sem á kvóta verður að endingu það sama og ríkið fær nær sömu krónutölu í skatta af launum sjómannana.

En það sem ríkið hefur í virðisauka af lönduðum afla  og Hafnarsjóðir í tekjur af útgerð leiguskipsins þar sem um svo hátt fiskverð er að ræða er nær því að vera helmingi hærra en útgerð skips sem rekur sína eigin fiskverkun.  

Það segir í dómi Hæstaréttar, svo kölluðum Valdimarsdómi að allir Íslenskir ríkisborgarar hafi jafnan rétt til að stunda veiðar á fiski í lögsögu Íslands svo framalega sem þeir eigi skip með gilt haffærisskírteini og hafi veiðileyfi í landhelgi Íslands, en skip þurfi að eiga veiðiheimildir sem þau nýta eða leigja þær hjá þeim aðilum sem eru handhafar þeirra á hverjum tíma. 

Vinnubrögð og framkoma Verðlagsstofu skiptaverðs eru ekki með nokkru móti að ganga upp gagnvart sjómönnum og útgerðum þeirra skipa sem ekki eiga sínar varanlegu aflaheimildir né eru aðilar að fiskvinnslu. Þarna er öruglega um að ræða mjög gróft brot á stjórnarskrá íslenzka lýðveldisins að ræða.

En það sem ríkið hefur í virðisauka af lönduðum afla  og Hafnarsjóðir í tekjur af útgerð leiguskipsins þar sem um svo hátt fiskverð er að ræða er nær því að vera helmingi hærra en útgerð skips sem rekur sína eigin fiskverkun.

Hvað er það í lögum sem heimilar Verðlagsstofu skiptaverðs að gera slíkan mismun á milli þessara tveggja útgerðahátta ?

 

Vinnubrögð og framkoma Verðlagsstofu skiptaverðs eru ekki með nokkru móti að ganga upp gagnvart sjómönnum og útgerðum þeirra skipa sem ekki eiga sínar varanlegu aflaheimildir né eru aðilar að fiskvinnslu.

 

Hvaða ákvæði laga heimila Verðlagsstofu skiptaverðs, LÍÚ og Sjómannasamtökum Íslands að brjóta á sjómönnum með slíkum hætti?

Samtök verslunar og þjónustu gagnrýna LÍÚ

Glæpasamtök LÍÚ kveða sér hljóðs

Ólöglegt samráð LÍÚ og brot ríkisvaldsins gegn EES samningnum.  

Landsamband Íslenskra útvegsmanna stendur fyrir samráði með verð á aflamarki í öllum tegundum á óveiddum fiski og eru aðildarfélagar samtakana með nálega 80% markaðshlutdeild á leigumarkaðnum á sinni könnu.  

Landsamband Íslenskra útvegsmanna rekur kvótamiðlun í húsakynnum sínum og stjórna þaðan verði á leigukvótum í krafti yfirburða á markaðnum enda handhafar nær allra veiðiheimilda í aflamarkskerfinu.  Verð á aflahlutdeild og aflamarki lúta engum lögmálum markaðarins heldur einungis handstýrðu afli Líú.   

Hvorki Ríkisstjórnin né samkeppnisyfirvöld aðhafast neitt í málinu og láta þessi lögbrot yfir þjóðina ganga.  Kvóti sem úthlutað er ár hvert af sameiginlegri auðlind þjóðarinnar  til útvaldra fyrirtækja og einstaklinga er ríkisstyrkur og hann ber að afnema samkvæmt bókun 9. í EES samningnum.  

EES–samningurinn. 2. KAFLI:

RÍKISAÐSTOÐ:

61. gr.

1. Ef ekki er kveðið á um annað í samningi þessum er hvers kyns aðstoð, sem aðildarríki EB eða EFTA-ríki veitir eða veitt er af ríkisfjármunum og raskar eða er til þess fallin að raska samkeppni með því að ívilna ákveðnum fyrirtækjum eða framleiðslu ákveðinna vara, ósamrýmanleg framkvæmd samnings þessa að því leyti sem hún hefur áhrif á viðskipti milli samningsaðila.

 

BÓKUN 9 {1}
UM VIÐSKIPTI MEÐ FISK OG AÐRAR SJÁVARAFURÐIR.

{1} Sjá samþykktir.

4. gr.
 

1. Aðstoð sem veitt er af ríkisfjármunum til sjávarútvegs og raskar samkeppni, skal afnumin.

2. Löggjöf varðandi markaðsskipulag sjávarútvegs skal breytt þannig að hún raski ekki samkeppni.

3. Samningsaðilar skulu leitast við að tryggja samkeppnisskilyrði sem gerir hinum samningsaðilunum kleift að beita ekki ráðstöfunum gegn undirboðum og jöfnunartollum.

LÍÚ hótar úrsögn úr SA

Loðnuveiðar eru ástæðan fyrir hruni hörpudiskstofnsins

Hörpudiskurinn lifir á svifþörungum og smáum lífrænum ögnum sem berast með straumum nálægt sjávarbotninum. Hann heldur sig mest á hörðum botni á 15-80 m dýpi, einkum þar sem straumar bera að gnótt næringarefna.

Grænþörungar og plöntur geyma forðanæringu á formi sterkju í frumu-líffærum sem nefnast plastíð. Þetta eru einu hópar lífvera sem gera það.

Eftir að farið var að veiða loðnu í gríðarlegu magni og þá einkum í flottroll hefur varla komið loðna inn á Breiðafjörð til hryggningar.

Hún hefur einfaldlega verið drepin og torfunum splundrað. Grænþörungur sem er aðalfæða hörpudisksins nærist aðalega á næringarsúpu úr rotnandi loðnu sem verður til við það er loðna hryggnir og deyr.

Beint samhengi er á milli loðnuveiða og hruns hörpuskeljarstofnsins á Breiðafirði.

Hörpudiskurinn hafði ekki rétta næringu og sýktist af þeim sökum og stofninn hrundi.

Stofnstærð hörpudisks í lágmarki

Vald sem leitt hefur til fólksflótta, eignaupptöku og félagslegra hörmunga

Séra Hjörtur Magni Jóhannesson prestur Fríkirkjunnar í Reykjavík sagði í prédikun í dag;

að lögin sem að baki lægju væru úr sömu smiðju og kvótalöggjöfin. Hann sagði að lögin væru byggð á hugmynd um  kirkjusögulegan arf þjóðarinnar sem safnast hefði upp í þúsund ár. Tilv, lýkur.

Með kvótakefinu, sem byggt er upp á veiðiheimildum ,,aflahlutdeild” sem sjávarútvegsráðuneytið úthlutaðar til skipa og helst óbreyttar milli ára og sérstökum veiðileyfum ,,aflamarki eða ,,krókaaflamarki”  hafa heimildir til velflestra fiskveiða í atvinnuskyni orðið að afmörkuðum og framseljanlegum sérréttindum útgerðarmanna.

Ráða því útgerðamenn í dag hvaða sjávarbyggðir eða -byggðalög lifa og dafna; hvar verðmæti eigna helst og hvar þær verða lítils eða einskis virði.

Kvótakefið fær útgerðarmönnum þannig mikið og jafnframt ógnvænlegt vald; vald sem leitt hefur til fólksflutninga, eignaskerðinga og félagslegra hörmunga, eins og reyndar spáð var í umsögnum fulltrúa fiskvinnslunnar, þegar frumvarpið var í smíðum.

Fagnar úrsögn úr þjóðkirkjunni

Hvað er að marka fyrrum bankastjóra ræfil

......sem fékk sem nemur þriggja mánaða aflaverðmæti frystitogarans Venusar HF-519, í kaup og það bara fyrir það eitt að mæta fyrsta daginn í vinnuna ?

Hinum farsæla aflaskipstjóra Guðmundi Jónssyni fannst lítið til Lárusar Welding bankastjóra Glitnis koma er fréttamenn áttu viðtal við skipstjórann sl, vetur þegar Guðmundur og áhöfn komu til hafnar í Reykjavík að aflokinnni vel heppnaðri veiðiferð í Barentshafið.

Sjá frábært viðtal við skipstjórann;

http://vefmidlar.visir.is/VefTV/?channelID=&programID=d93d6ddc-f3df-4c27-90e2-28d49738f306&mediaSourceID=f818c90d-1c32-4990-8462-be42270e8f37&mediaClipID=6811de43-d7bf-4966-b742-8267da9e8b8e

Lárus Welding: Rangt að reglur hafi verið brotnar

Samherji á ferð

Kaup Samherja hf, í FL Group eru mjög athyglisverð í ljósi mjög slæmrar stöðu Samherja hf.

Sjá link; http://www.mbl.is/mm/vidskipti/frett.html?nid=1302970
 

Samherji hf, keypti í nóvember 2007 fyrir um 25 miljarða í FL og Glitni í gegnum Kaldbak hf, og færði í nýstofnað einkahlutarfélag Stím ehf.

Þar mun vanta að minnstakosti 15 miljarða upp á veð, enn menn bera ekki ábyrgð á skuldum einkahlutarfélaga og því getur Samherji hf, enn keypt og sett í enn eitt einkahlutarfélagið.

það er undarlegt í meira lagi að félag sem er í raun gjaldþrota geti gert þetta í skjóli valda sem forráðamenn Samherja hf, hafa tekið sér í krafti ofurskulda.

Er það virkilega svo að ríkistjórn Íslands, Seðlabankinn og Fjármálaeftirlitið ætli bara að sitja aðgerðarlaus og horfa á þessar hraksmánarlegu tilraunir Samherja hf, til að forðast að þurfa að bera ábyrgð eigin fjármálasukki ?

Það er krafa sjávarbyggðana að;

stjórnvöld afnemi núna strax leiguþrælakerfi við stjórn fiskveiða. Nýtingaréttinum á fiskimiðunum verði aftur skilað til sjávarbyggðanna og ríkið greiði fólkinu bætur fyrir arðránið og þjáningar síðustu ára.

Að þau fyrirtæki innan sjávarútvegs á Íslandi sem misnotað hafa lögin um stjórn fiskveiða með því að hneppa í þrældóm þúsundir sjómanna inn í kvótaleigu árum saman verði leyst upp með lagasettningu frá Alþingi og stjórnendum þeirra refsað líkt og gert er hjá siðmenntuðum þjóðum.

Verklagsreglur brotnar við lánveitingar

Frekja og siðleysi íslenzkra ráðamanna

"Íslenskum skipstjórum standa tveir aðrir kostir til boða í stöðunni, hætta síldveiðum til að forðast veiðar á makríl eða henda makrílaflanum í sjóinn aftur. Brottkast er lögbrot á Íslandi þó að það sé hins vegar beinlínis skylda í ýmsum veiðum innan ESB".

Þetta kemur fram í Andrá, vefriti um sjávarútveg og landbúnað, sem gefið er út af sjávarútvegs- og landbúnaðarráðuneytinu.

Tökum hliðstætt dæmi þar sem ég þarf að eiga við íslenzk stjórnvöld;

Ég fer á sjó á mínu skipi til dragnótaveiða og er veiðiferðinni heitið á hefðbundin skarkola og ýsu mið út af Vestfjörðum eða Breiðafirði. Nægur kvóti er á skipinu í ýsu og skarkola en engin þorskkvóti þar sem hann er ófáanlegur vegna gríðalegra takmarkan.

Það gengur vel að veiða skarkola og ýsu en því miður eins og oftast þá er hlutfall þorsks í aflanum 50%. Það ætti í sjálfum sér að vera hið besta mál enda aflaverðmæti þorsksins rétt um 75% af heildarverðmæti aflans sem kominn er um borð.

En því miður er þetta ekki svona einfallt. Mér standa tveir kostir til boða í stöðunni hjá íslenzkum stjórnvöldum.

1. Halda til hafnar með aflann og landa á löggilda hafnarvog. Fiskistofa mætir á bryggjuna og sviftir skipið veiðileyfi og gerir þorskinn upptækann til ríkissjóðs og að auki fæ ég óheyrilega sekt. Ég neyðist til að liggja með bátinn bundinn við bryggju það sem eftir er fiskveiðiársins sem er ef miðað er við löndun í dag, 19.11.2008, til 01.09.2009. Útgerðin verður gjaldþrota á örfáum mánuðum.

2. Henda öllum þorskinum aftur í sjóinn og koma brosandi til hafnar veð 25% af verðmæti veiðiferðarinnar og landa þokkalegum afla í tonnum talið í skarkola og ýsu. Fiskistofa mætir á bryggjuna og klappar áhöfninni á öxlina og strýkur mér um kinn til merkis um hvað ég standi mig vel og fari að öllu eins og íslenzkum stjórnvöldum er þóknanlegt.

3. Hér kemur skársti kosturinn; Ég hendi engum þorski í sjóinn vegna þess að útgerðin ég og áhöfnin höfum ekki efni á því. En við höfum heldur alls ekki efni á því að láta ríkissjóð og Fiskistofu keyra okkur í atvinnumissi, sektir og gjaldþrot þegar til hafnar er komið. Við löndum því ýsunni og skarkolanum á hafnarvog og svindlum síðan þorskunum fram hjá haukfráum augum Fiskistofu og ríkisjóðs. Málið dautt.

Hver er munurinn á því þegar íslendingur stelur þorski frá íslenzkum stjórnvöldum og þegar íslendingur stelur makríl frá norskum, færeyskum og stjórnvöldum í ESB ?

Bjartsýn á makrílsamning 2009