Eftirmæli

Undir austurvegg kálgarðsins

heldur hreppstjóraskektan áfram að fúna

hvolfir á tveim maðksmognum rekatrjám,

og hníflarnir nema við jörðu.

 

Hér sátum við vinirnir,

er hann sagði mér það, sem ég vissi ekki,-

þá var ég átta ára en hann níu.

 

Ég man,

hversu löng grasstráin voru,

þar sem þau uxu í skugganum,

og ég sagði.

 

Þú ert að skrökva að mér,

og þó vissi ég,

að hann sagði satt.

 

Alla stund síðan

hef ég borið hatur í brjósti

 

Og í dag er hann látinn

og ég fylgdi honum ekki til grafar.

 

Höfundur: Jón úr Vör.

Athugasemdir

[Brynja Hjaltadóttir, 31.3.2007 kl. 00:12]

Þegar maður hefur ekkert gáfulegt að segja er það bara kvitt

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 31.3.2007 kl. 00:42]

betra að bæta núna en síðar.